Au Carillon

 

Zeventiende eeuws bak- en zandstenen huisjes van twee bouwlagen, met in- en uitgezwenkte top onder afzonderlijke zadeldaken. De enige twee resterende diephuisjes van een rij van elf, palend aan het koor van de St. Walburgakerk, gebouwd op het vroegere kerkhof.

 

Gerestaureerd naar ontwerp van architect A.R. Janssens in 1921.

Gelagzaal binnenin verrijkt met Art-Deco lambriseringen met bloemmotieven en geschilderde stadsgezichten van Oudenaarde, gesigneerd en gedateerd Edg. Fobert 1926.

Het zijn twee huisjes in Vlaamse Renaissance die dankzij de toenmalige bewoner, mijnheer De Mulder, na de beschieting in de oorlog van '14-'18, konden worden heropgebouwd.

In 1620 woonde in het eerste huisje "aen het crusifix" een bepaalde Jan van Mieghem.

De landboeken laten volledige blanco bladzijden open en er werd niets teruggevonden voor wat betreft de bewoners die hier verbleven tussen de 17de en 18e eeuw tot 1806.

De gevel, het interieur van het linkse huisje en de lichtreclame "Speciaal Oudenaards" zijn geklasseerd.

De huisjes fungeerden nog als decor in de eerste Bakelandt strips van striptekenaar Hec Leemans.